نپوشیدن جوراب چه مضراتی می تواند داشته باشد؟

جوراب از زمان های بسیار دور برای پوشاندن پا با اهداف مختلف مورد استفاده بوده است. شاید از زمان دقیق استفاده از جوراب، اطلاعاتی در دسترس نباشد، اما اولین مکان بکارگیری از این پوشش، یونان باستان می باشد. در آن زمان برای کار و فعالیت از جوراب های بلند و برای کارهای موجود در خانه از جوراب های ساق کوتاه استفاده می شد. در ادامه، این نوع پوشش وارد کشورهای چین، ژاپن و سایر بخش های اروپا شد و به مرور شکل و شمایل و جنس آن تغییر کرد. در ساده ترین حالت جوراب ها از جنس نخی، کاموایی و نایلونی هستند. اما امروزه ساختار آنها دچار تغییر شده و از علم نانو برای ساخت انواع جوراب ها استفاده شده است. آنچه مشخص است مزایای زیاد استفاده از جوراب است که از گذشته مورد توجه انسان ها بوده است. جوراب به نحوی طراحی شده که بتواند آسیب های واد شده به پا در طول روز را تا حد زیادی بکاهد. به همین دلیل توصیه می شود در شرایط مختلف خصوصاً زمان پوشیدن کفش از جوراب استفاده شود. البته افرادی که تمایلی به انجام این کار ندارند، دلایلی برای رفتار خود معرفی می کنند. از این دلایل می توان به سبک بودن پا، احساس خفگی پاها و زیبایی بیشتر اشاره کرد. این مقاله به بررسی مضرات نپوشیدن جوراب اختصاص دارد و خواندن آن را به شما عزیزان توصیه می کنم.

بوی بد پا به دلیل عرق زیاد: در فصل گرما، پا جزء بخش هایی از بدن است که به دلیل قرار گرفتن در کفش، در معرض گرمای شدید قرار دارد. پا در واکنش به این میزان گرما شروع به عرق می کند. در این حالت میزان زیادی عرق تولید می شود که گاهی به نیم لیتر می رسد. این عدد بسیار قابل توجه است و باید به شکلی کنترل شود. در صورت نداشتن برنامه ای برای جذب این میزان عرق، قطعا نتایج خوبی پیش نمی آید. عرق یک مایع استریل نیست و درون آن باکتری هایی وجود دارند. باکتری ها در صورت مساعد بودن شرایط شروع به رشد و تکثیر می کنند. وجود رطوبت و کم بودن نور محیط، اوضاع را برای باکتری ها بسیار مساعد می کند و رشد چند برابری آنها را موجب می شود. نتیجه این عمل، بوی بد پاها خواهد بود که محدود به پا نیست و کفش را نیز درگیر می کند. برای افرادی که سابقه تعرق بالایی دارند یا قرار گرفتن در شرایطی که میزان تعریق را افزایش می دهد، مثل استرس یا ورزش، این وضعیت بدتر است و بوی بد پا بسیار بیشتر خواهد بود. در این شرایط استفاده از جوراب ضروری است و تا حد زیادی عرق ایجاد شده را جذب می کند. بهتر است در این شرایط از جوراب های نخی استفاده شود. زیرا رطوبت و عرق را بهتر جذب کرده و امکان تبادل هوا از آن فراهم است.

ابتلا به قارچ و بیماری های پوستی: تنها نتیجه بد عرق کردن پا و نبود پوششی برای جذب رطوبت حاصله، رشد چند برابری باکتری ها نیست. بلکه در این صورت موجوداتی به نام قارچ در لابه لای انگشتان شروع به رشد می کند. در صورت بی توجهی به این موضوع، پاها مبتلا به عفونت قارچی شده که اونیکومیکوز نام دارد. بهتر است مانع رسیدن پا به این وضعیت شوید؛ زیرا درمان و بهبودی آن دشوار است و حتی ممکن است به ناخن ها آسیب جدی وارد کند.

زخم و تاول: بسیاری از کفش ها متناسب با پای ما ساخته نشده و در ابتدا نمی توان به راحتی با آنها حرکت کرد. اگر در این شرایط از جوراب استفاده نشود، به خاطر برخورد مستقیم کفش و پوست پا، در مناطق حساس مثل قوزک، نوک انگشت ها یا پشت پا، زخم و تاول ایجاد می شود. این در حالی است که استفاده از یک پوشش نخی برای پا، این آسیب ها را تا حد زیادی می کاهد. اما اگر فرد بعد از ایجاد آسیب پوستی، همچنان به نپوشیدن جوراب ادامه دهد، وضعیت بسیار بدتر خواهد شد. زیرا در این شرایط فرصت مناسبی برای باکتری های موجود در کفش فراهم شده تا وارد بدن شوند. به عبارتی این باکتری ها از طریق معبر زخم یا تاول ایجاد شده خود را به جریان خون می رسانند. ورود باکتری به جریان خون منجر به عفونت های خفیف تا شدید می شود. عفونت شدید می تواند حتی خطر مرگ را به همراه داشته باشد. مشابه همین موضوع برای یک کودک انگلیسی رخ داد و او را تا سرحد مرگ پیش برد. این گزارش در سال ۲۰۱۴، توسط روزنامه دیلی میل تأیید شده است.

سرمازدگی پا: در شرایط آب و هوایی سرد، پاها به دلیل از دست دادن مقدار زیادی از رطوبت خود، دچار یخ و سرمازدگی می شوند. در این شرایط استفاده از جوراب پشمی، رطوبت پاها را حفظ و مانع از سردی پا خواهد شد. البته به طور مشخص نمی توان گفت که چه جنسی از جوراب ها برای یک فرد مطلوب است. زیرا برخی افراد به جنس های خاصی از پارچه، حساسیت داشته و استفاده از آن آلرژی تماسی ایجاد می کند. از علائم این نوع حساسیت می توان به خارش، قرمزی و سوزش اشاره کرد.